H ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ TOY ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ TOY ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ Αχιλλέας Μαυρομάτης , Διδάκτορας Νομικής - Δικηγόρος Στον αθλητισμό των αρχών του 21ου αιώνα θα ήταν περιττή η όποια συζήτηση για τον πρωταγωνιστικό και αναντικατάστατο ρόλο των προπονητών. Αυτό όμως που αξίζει να συζητηθεί είναι η κατοχύρωση του επαγγέλματός τους, η οποία παρά τα όποια βήματα προόδου έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια, είναι βέβαιο ότι επιδέχεται βελτιώσεων. H πρώτη θεσμική κατοχύρωση του επαγγέλματος του προπονητή με τη σημερινή του μορφή συναντάται στο άρθρο 37 του ν. 75/1975, όπου προβλεπόταν η αναγκαιότητα της απόκτησης σχετικής άδειας από τη Γ.ΓΑ για την άσκησή του. Άδεια αυτή μπορούσαν να αποκτήσουν οι πτυχιούχοι της E.AXA για τα αθλήματα που διδάχτηκαν, καθώς και οι απόφοιτοι των σχολών προπονητών. Στο ίδιο άρθρο περιλαμβανόταν η απαγόρευση πρόσληψης αλλοδαπών προπονητών από σωματεία πλην αυτών της A Εθνικής Κατηγορίας, ενώ επιτρεπόταν η απασχόλησή τους στις εθνικές ομάδες με την υποχρέωση οι βοηθοί τους να είναι Έλληνες. H σχετική διάταξη περιείχε ακόμη και πρόβλεψη για ανώτατο όριο αμοιβών των προπονητών. Ή διάταξη αυτή, η οποία με την πρόοδο και εξέλιξη του ελληνικού αθλητισμού τις δύο τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα είχε ξεπεραστεί, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του νόμου 75/1975, αντικαταστάθηκε από την αντίστοιχη του άρθρου 31 του ν. 2725/1999. Διατηρώντας την ίδια γενική κατεύθυνση της απόκτησης άδειας από τη Γ. ΓΑ για την άσκηση του επαγγέλματος του προπονητή, η τελευταία προέβλεψε ρητά τις προϋποθέσεις απόκτησης της άδειας αυτής, ενώ προχώρησε ένα βήμα περισσότερο στην κατοχύρωση του επαγγέλματος, προβλέποντας την υποχρεωτική απασχόληση προπονητή από αθλητικές ομοσπονδίες, αθλητικές ενώσεις, αθλητικές ανώνυμες εταιρίες και TAA, αθλητικά σωματεία ομαδικών αθλημάτων συμμετέχοντα σε πρωτάθλημα τουλάχιστον πρώτης τοπικής κατηγορίας και σε αθλητικά σωματεία ατομικών αθλημάτων που έχουν στη δύναμή τους αθλητές κάτω των δεκαοκτώ ετών. H σχετική σύμβαση πρέπει να είναι γραπτή και να κατατίθεται και στην αρμόδια Δ.O.Y., ενώ πολλά ζητήματα έλυσε και ο νομικός χαρακτηρισμός της ως σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ή παροχής ανεξαρτήτων υπηρεσιών και όχι ως σύμβασης έργου. Ή κατοχύρωση αυτή όμως είναι τελικά ατελής, αφού παρά τη ρητή πρόβλεψη της σχετικής υποχρέωσης στο νόμο, μοναδική κύρωση σε περίπτωση μη τήρησής της είναι η απαγόρευση της επιχορήγησης των αθλητικών σωματείων και ομοσπονδιών που παραβιάζουν τις σχετικές διατάξεις (άρθρο 50 παρ. 6), κάτι που στην πράξη δυστυχώς δεν φαίνεται να έχει μέχρι σήμερα εφαρμοστεί. O νόμος 2725/1999 προσέφερε και κάτι ακόμα πολύ ουσιαστικό στους προπονητές, την κατοχύρωση της οικονομικής επιβράβευσής τους (πριμ) σε περίπτωση που αθλητής ή ομάδα τους σημείωσε κάποια από τις διακρίσεις του άρθρου 34. Παρ' όλα αυτά όμως σήμερα, οκτώ χρόνια μετά τη θέση σε ισχύ του νόμου αυτού και παρά το γεγονός ότι έχουν ήδη υποστεί κάποιες τροποποιήσεις οι ρυθμίσεις του, υπάρχουν ακόμα αρκετά ζητήματα που χρήζουν αντιμετώπισης. Τέτοια είναι εκτός από το προαναφερθέν, η κατοχύρωση του ρόλου των συνδέσμων προπονητών, ως του μοναδικού συνδικαλιστικού οργάνου των προπονητών ανά άθλημα ή κλάδο άθλησης, η λύση επιτέλους του ζητήματος των σχολών προπονητών (οι διατάξεις των παραγράφων 3 και 4 του άρθρου 31 παραμένουν ανενεργές με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η πρακτική των σχολών δεκαπενθήμερης διάρκειας) κ.ά.
Comments are closed.
|
Categories
All
|